Pani z kosą i nie na temat.

Jako że moich przyjaciół w ostatnim okresie dotknęły przykre wydarzenia, naszły mnie krótkie przemyślenia.
Siedziałem w górach nad wodą, celebrowałem piękny krajobraz i różne myśli przewalały mi się przez głowę.

Cóż mi na myśl przychodziło ?? , ano wpadła mi taka myśl do głowy, że nie znam ani jednej osoby, której w życiu nie powinęłaby się noga, może to wynikać też z faktu, że lepiej mówić iż jednak kogoś coś tam przykrego spotkało ( taka polska mentalność narodowa). Może i tacy są co mają pełnię szczęścia ale ja takich nie znam.

Cierpienie nie  ma raczej głębszego sensu dla samych cierpiących. Nie ma chyba sensu w śmiertelnych ludzkich chorobach  dla nich samych, dla małych dzieci czy każdej innej cierpiącej osoby bezpośrednio. 
Kiedy sami cierpimy, nie mamy nic, jesteśmy bezradni i… zależni od innych. Nieraz nasze cierpienie nauczy nas jak ważny jest każdy dzień w którym nie występuje, a nieraz niczego nie uczy, w zależności od indywidualnego człowieka oraz od tego jak ono  się skończy.

Wygląda więc na to że Pani z kosą lub cierpienie innych jest tylko potrzebne po to żeby przekonać się z boku, co robi z człowiekiem. Przypomnieć, że jest w doborze ofiar szalenie demokratyczne – dziś On, jutro Ty, ja… 

Śmierć uświadamia nam abyśmy zobaczyli , że kiedy zabiera człowieka, to zabiera  wszystko, przeważnie to czego teraz nie doceniamy, a za czym szybko zatęsknimy. Dziś możesz być pewnym  siebie zdobywcą szczytów  i maratończykiem, a jutro stracić nogę lub zejść z tego materialnego świata.

Podobnie jest z cierpieniem, nie doceniamy prostych błahych spraw  nawet takich jak wypicie herbaty. Jest to dla nas banalna czynność do momentu kiedy nie stanie się nam coś z przełykiem i nie zaczniemy cierpieć próbując wykonać tą banalną codzienną czynność. Nie cieszymy się z banalnego wyjścia na spacer dopóki nie stracimy czucia w nogach lub samej nogi.

Banalne jest też to co teraz napiszę, lecz moim zdaniem nie cel, czekanie na jego osiągnięcie lub go spełnienie jest najważniejsze. Lecz najważniejsza jest droga do celu, która sprawia, że mamy coś, czego można nam pozazdrościć . A jest nią pasja , pasja która będzie mogła trwać,  dalej nas cieszyć i uszczęśliwiać, nawet jeśli nie doprowadzi do spełnienia celu. To jest tak zwane "gonienie króliczka".
I życie jest taką drogą, na której powinniśmy się cieszyć każdym dniem, nie zależnie jak dzień ten przebiega, ponieważ cierpienie innych nam pokazuje co mamy, co posiadamy, a czego na co dzień nie doceniamy.
Tak mnie dziś naszło.