Ludzie, skarby i tajemnice.

Dzisiaj przechodząc obok pewnego miejsca w moim mieście w którym kiedyś bywałem przypomniała mi się pewna sytuacja.
Było to w czasach kiedy człowiek nie wiedział że ma coś w środku, starsi czytelnicy będą wiedzieli o czym mówię :-), a po ulicach jeździły czarne wołgi.

Do rzeczy.  Pewnego dnia będąc u jednego znajomego, który miał wiedzę na temat złota i złotych zegarków które notabene kolekcjonował byłem świadkiem pewnej transakcji.
Podczas kiedy znajomy w swoim punkcie pokazywał mi swoje nowe zdobycze, przed drzwiami pojawiło się dwóch ubranych w ortalionowe płaszczyki osobników. Mój znajomy oczywiście zwinął szybkim ruchem złotka do szuflady :).
Osobnicy weszli do punktu i rzekli, iż chcą sprzedać  srebrny sygnet. Mój znajomy wyciągnął lupę, polukał i z obojętną miną rzekł, że może za tą bezwartościową rzecz dać na ćwiartkę. 
I tak to sygnet powędrował z powrotem do kieszeni szeleszczącego ortalionu i panowie wyszli , lecz daleko nie odeszli stanęli na chodniku i coś machając rękoma sobie tłumaczyli. Po czym jeden z nich wrócił i rzekł w te słowa ......panie daj pan chociaż na pół basa bo suszy a nas dwóch.
Mój znajomy pokiwał głową i rzekłszy, a niech stracę wyciągnął na te pół litra i z cierpiętniczą miną dał gościowi w ortalionie w zamian otrzymawszy sygnet, któremu znów przez lupę się przyjrzał. Ledwo drzwi za sprzedającym się zamknęły jak znajomy zrobił się prawie purpurowy , myślałem że zawał bo swoje latka już miał. Złapał lupę i zaczął ...gadać ...białe złoto i platyna , pierścień rodowy , sygnatura taka i taka, bicia złotnika jakiegoś tam :) , wiek bardzo późny :).

Tak to dwóch osobników mając w ręku majątek warty powiedzmy jak na tamte czasy dobry motocykl pozbyło się go za flaszkę, z niewiedzy. W tamtych czasach przypominam sobie również jednego gościa z pobliskiej miejscowości , który jeździł po wioskach i za bezcen wykupywał od rolników stojące po stodołach antyki.
Zegary trafiały do mojego znajomego który je remontował, część co cenniejszych zachował, a część szła  do odsprzedaży.

Tak to  pozyskiwano co wartościowsze  rzeczy od ludzi nie mających pojęcia o ich wartości, a sprzedawano ludziom którzy mieli zarówno pieniądze jak i wiedzę o wartości tych zabytków.

Wszyscy pamiętamy historię o złocie Wrocławia, tam to w ruinach parę kilo odnaleziono , o co później podrapali się chłopaki z wiadomych służb . Opowieść o tych tonach złota do dziś funkcjonuje jako mit. Pytanie  brzmi, czemu w takim razie zniknął nakręcony w latach 70 film " Kim jesteś kapitanie" ? dotyczący wywózki tych walorów z Wrocławia.
 Major J. też nigdy nigdzie nie był i nic nie wie. Wszyscy w wypadku tych spraw dostają szybko amnezji . Bywali tylko, jak przy tej akcji w G.Bialskich kiedy wyciągano jakieś niby szmaty lub konserwy. Ale kiedy w ich obecności poruszany jest temat znalezienia czegoś to zawsze uszy na baczność i twarz im tężeje.

W mrokach zapomnienia zaginęli ci co na zlecenia jeździli w teren i odszukiwali oraz odkupowali za bezcen dzieła sztuki. W zapomnienie okryci mgłą tajemnicy poszli antykwariusze, którzy aby utrzymać się na rynku wiadomo dla kogo pracowali. W zasadzie to przez ich ręce przeszło większość dzieł sztuki, które nierzadko powędrowały do pracowników ambasad. W zapomnienie poszły sprawy  muzeów i kościołów skąd po fali włamań wymiotło masę antyków. Sprawy te nigdy nie zostały rozwikłane. W zamian za  to dęto w prasowo telewizyjny  róg, jak złapano dwóch murarzy którzy znaleźli ukryte pod parapetem podczas remontu parę złotych monet.  

Sądząc po trwających niezmiennie przez 65 lat  ciągłych aferach , po miliardach jakie do tej pory skradziono i zdefraudowano, nikt jakimś starym zegarem, obrazem lub paroma kilogramami złota nie będzie sobie głowy zawracał. No chyba, że miały by trafić do kieszeni statystycznego Kowalskiego ,wtedy biada mu i kryminał.