Więźniarki zeznały, że o ile materiały przy jakich pracowały barwiły im jedynie włosy , to więźniowie z pobliskiego obozu byli zieloni na rękach i twarzy. Nie wiedziały co tam się działo bo kontakt był zabroniony, zresztą pomimo tego że były uwięzione to dodatkowo podpisywały zobowiązania o tajemnicy.
Podają iż w pobliżu ich obozu znajdowało się 5 wejść do tuneli.
Co do Dynamit A.G. to musiało mieć połączenie poprzez kopalnię z Sowiną ponieważ tam znajdował się plac odbiorczy gdzie przed sztolnią transportową był plac załadowczy. Ze sztolni Helmuth w Sowinie pakowano amunicję na samochody. Cały proces elaboracji odbywał się w Ludwikowicach na stokach Włodyki , tam były magazyny mat. wybuchowych ponieważ są obwałowania i hale składowania. Następnie gotowe pociski jechały kopalnią do sztolni amunicyjno-transportowej Helmuth w Sowinie gdzie ładowano je na ciężarówki. Sztolnia ta w latach powojennych była otwarta i swobodnie wypływała po spągu woda , tak że dzieciaki z Sowiny zapuszczały się w nią na parę metrów , w latach 50 wojsko usunęło z tamtąd zgromadzoną amunicję czego świadkiem był Kazimierz.M , prawdopodobnie w latach 80 postawiono na niej tamy. Kazimierz M. w latach 2000 próbował zainteresować eksploratorów tą sztolnią, ale jakoś tak zeszło że nikt jej nie dotknął. Bodajże w roku 2005 lub 2006 temat wrzucił mi jeden z byłych członków Wrocławskiego PTE Marek K.
No i tak któregoś listopadowego poranka zaopatrzeni w jakieś przekazane nam wskazówki pojechaliśmy do Sowiny z Maciejem C. szukać Helmutha (choć Kazimierz M. mógł nam wskazać ją palcem :), tak jak i okoliczni mieszkańcy :),ale nie przyjechał a mieszkańcy jeszcze spali ), po dłuższym łażeniu po krzaczorach znaleźliśmy portal i nanieśliśmy współrzędne na mapę.
Potem Marek K. przekazał całość namiarów znanemu eksploratorowi który tam pojechał , ale z powodu ulewnych deszczy odpuścił wejście.
Więc namiary dostała ekipa byłej Wałbrzyskiej Grupy Sztolniowej, która przebiła tamy i spuściła wodę a następnie walcząc z Benkiem co kosą straszył i policją :) (w końcu jakoś się dogadali :) ), weszła i porobiła zdjęcia, zwinęła majdan i zniknęła . No a potem nagle jak to w bajkach bywa wszyscy uznani specjaliści dokonali po pół roku wielkopomnego odkrycia a kartki papieru przyjęły jedyną prawdę :), ( a podobno są zawsze trzy prawdy :) ).
Całość świetnych zdjęć zrobionych przez SGE można oglądnąć pod tym linkiem http://www.podziemia.eu/
Podejmowane były również próby dostania się do szybów kopalni od strony Sowiny ale to temat na cd.
Niesamowicie ciekawy materiał. Nawet nie wiedziałam, że taka była historia eksploracji tego miejsca. Ludwikowice to nie moje tereny ;)
OdpowiedzUsuńTa opowieść z tym znajdowaniem to dość zabawna jest, wcześniej z tego co pamiętam to Kazimierz M. pokazywał to miejsce Kruku i komuś tam jeszcze :), tak że to nie była żadna wielka tajemnica :). Pozytywnym aspektem tych naszych poszukiwań było namierzenie nieznanego szybu na Sowinie i ten szyb czeka jeszcze na zbadanie ( oczywiście nie mówię o Gustawie bo ten Niemcy odszczelili), a Polacy dokończyli dzieła zagruzowując go dokumentnie.
OdpowiedzUsuńNiezły ten szybik :D
OdpowiedzUsuń