Analogie, kolorowi ludzie, podziemne fabryki.

Śledząc pewne spisane po wojnie zeznania można coś do siebie na zasadzie analogi dopasować.

Po pierwsze jeśli chodzi o kwatery to już na pierwszy rzut oka widać że w zasadzie większość była budowana od 1936r do 1943r. Tu nam Dolny Śląsk wypada z zestawienia gdyż okazuje się jak wynika z wszelkich sporządzonych do dzisiaj opracowań był to teren " całkowicie zapomniany".
Nie ujęty w żadnych planach militarnych o którym sobie "przypomniano" dopiero po nalotach.


Ale spójrzmy na pewne powojenne zeznania :

" Po apelu byliśmy doprowadzone do wagonów i wywieziono nas do Torgau. Stało się to około 26 października. Jechaliśmy trzy dni eskortowani przez żołnierzy SS bez wody, słomy, ani pokrowców. Mieszkaliśmy w trochę lepszych warunkach w Torgau. Mamy łyżkę, miskę, kubek, nóż, ręcznik i mydło. Każdy miał własne łóżko na dwa koce, a były też ładne łazienki. Czułyśmy się jak królowe. Mieliśmy dzień wolny na odpoczynek i już wydawało się, że to dar nieba. Dzień później,.... musimy używać białych rękawiczek do pracy. Pracowaliśmy dla fabryki amunicji . Zakład był pełen różnych gazów, w konsekwencji nasze usta i paznokcie stały się niebieskie. Ciągle mieliśmy straszny ból głowy."

Mamy tu wyraźne podobieństwo do fabryki amunicyjnej w Ludwikowicach.

Popatrzmy na inne zeznania :

 

".....przyjechałyśmy do Portá . Tu pracowałyśmy w fabryce, która została zbudowana głęboko we wnętrzu góry , około 8 pięter w głąb wzgórza . W fabryce zostały umieszczone różne cenne maszyny. Tu pracowaliśmy w ich fabryce. Praca była taka sama jak w poprzednim zakładzie."

 

" Porta .....pracowałam tu przez dwa tygodnie, w podziemiach kopalni , szłyśmy sześć pięter w dół do podziemi kopalni – zupełnie nie było powietrza, pracowałyśmy po 12 godzin dziennie, jeden tydzień na nocną zmianę, drugi tydzień na dzienną zmianę. Dziennie szliśmy godzinę do miejsca pracy , droga była kamienista,"

" Tak przybyliśmy do Porta gdzie pracowałyśmy w podziemnej fabryce, następnie w fabryce produkowałyśmy lampy radiowe. To było straszne miejsce. Szliśmy przez górę i w dół do fabryki , a jak tam przyszliśmy, byliśmy już zmęczeni i nie było czym oddychać. Fabryka była zupełnie nowa  i fabrycznie czysta tylko ani trochę powietrza tu nie było.  Niemieccy pracownicy i aryjczycy poza kilkoma majstrami, tu nie pracowali, ale i tak zawsze byli wymieniani. Po powrocie do obozu w nocy, chwialiśmy się od świeżego powietrza."

" Po 6 dniach dotarłyśmy do Porta Westphalica. Stało się to w dniu 3-03-45.

  .....Pracowałyśmy we wnętrzu góry w fabryce podobnej do tej Telefunkena w Reichenbach. Fabryka była pod szczytem, w miejscu całkowicie odpornym na bomby. Cała fabryka była bardzo interesująca wejście było jak do kolejowej jaskini, w każdym rozebranym kamiennym urwisku góry zostało umieszczone miejsce pracy i tam też były pomieszczenia produkcyjne w szczelinach skał. Cały kompleks był 7 pięter w głąb góry Większość maszyn była Philipsa , co powodowało, że ludzie pracujący z nami byli zadowoleni. Moja praca polegała na tym, że poszłam na miejsce pracy , siedzieliśmy 1 godzinę, podczas gdy w zasadzie nie robiłyśmy nic tylko rozmawiałyśmy. Nie mieli już surowca do produkcji. Brygadziści kazali nam udawać, że pracujemy."

" ...Prace odbywały się również na trzy zmiany, zmiana nocna mieszkała w fabryce. Bardzo młode dziewczęta dniami i nocami były pod ziemią, nie wiedziałyśmy, kiedy jest dzień, a kiedy jest noc. Były bardzo naiwne , w wieku 14-17 lat dziewczynki, były bardzo dumne z faktu, że były w najlepszym w Niemczech obozie pracy. Było interesujące, że rękawy ubrań były w różnych kolorach i zostały na nich namalowane żółte krzyże. Pracowali z nami Holendrzy, Belgowie i Francuzi ( Aryjczycy )... Przy przyjęciu do pracy był sprawdzany wzrok i zdolności manualne, pracownicy byli kierowani do pracy zgodnie z wynikami testu."

 

"….Następnego dnia poszłyśmy już do pracy, pracowałyśmy na siódmym piętrze pod ziemią w fabryce lamp radiowych Hammerwerke, aby przejść do fabryki, odległej o 3 km od obozu, musiałyśmy przejść przez dużą górę. Tam pracowałyśmy przez 4 tygodnie, a następnie wywieźli nas do Fallersleben."

Jakoś tak wygląda że niektóre fabryki były wybudowane na bazie kopalni , teraz można się pośmiać z 8 lewela lub 9 podziemnego lewela , których według niektórych nie było , ponieważ Dolny Śląsk nie miał kopalni i Niemcy nigdy zapewne nie wpadli na taki pomysł jak w Porta . 

Tym się właśnie różni  Dolny Śląsk od innych rejonów Niemieckich że tam byli cwani a tu całkiem głupi :). A w ogóle to nawet nie wiedzieli że taki rejon ich kraju istnieje, i że mają tu stare i nowe kopalnie :). Niektórzy tego nawet nie wiedzą do dzisiaj :).

Wrócimy kiedyś do zeznań nielicznych świadków drugo- wojennych wydarzeń z Wałbrzycha i okolic. Na dniach weszliśmy właśnie w posiadanie pewnych informacji powojennych świadków pracujących dla Rosjan na Świętoszowie, boją się mówić do dzisiaj twierdząc że "czarna łapa" ma tą " czarną łapę" bardzo długą.

Jak widać powyżej miała długą łapę, aż po powojenne wykopki w Egipcie pod piramidami.

Lecz już z tego co powiedzieli wynika, że to czego nie ma jest do dzisiaj. 

Na zakończenie jak zwykle strona w nowej szacie graficznej :
http://nickt.pl