Poszukiwacze skarbów, ( amatorzy )

Wiosna w pełni, wprawdzie górale donoszą że w Tatrach spadł śnieg ale dla poszukiwaczy to mały pikuś. To normalka, ponieważ to są góry, a wiadomo do końca kwietnia u nas może wystąpić przeplatanka , gdyż jak mówi stare przysłowie "kwiecień plecień, on przeplata trochę zimy trochę lata".

Ze trzy lata temu chyba, w maju w jednego dnia chodziliśmy w krótkich rękawkach, świeciło piękne słońce,

 rano  następnego dnia było ciut pochmurno. Weszliśmy do sztolni na Osówce, a jak wyszliśmy to była pełnia zimy, gałęzie się łamały spadając na głowę, drzewa przewracały, a pług odśnieżał drogę do Sierpnicy.

Taki nagły atak spawacza. 
Droga powrotna wyglądała podobnie aż za Legnicę, po minięciu Gór Kocich w Polkowicach wjechaliśmy do słonecznej "Kalifornii", gdzie ludzie chodzili w podkoszulkach :-). Tak że nie powinno być zaskoczeniem, iż w marcu spadł śnieg w Tatrach. Jedynie osoby rzadko przebywające w jakichkolwiek górach wybierają się nawet latem wyżej w  góry bez odpowiedniego ekwipunku.

A więc wiosenna pogoda nam dopisuje, w zasadzie nawet w zimie mieliśmy sezon na poszukiwania bo cóż to za zima dla poszukiwaczy.

My jesteśmy takimi amatorami w odróżnieniu od profesjonalistów.
Jak wiadomo profesjonalista poszukiwacz to taki gość co wszystkie znane persony zna i ma z nimi zdjęcia :), bada też archiwa gdzieś tam na tyłach wroga. A my jako amatorzy to sobie tam gdzieś boczkiem i cichaczem pomykamy po jakiś mało uczęszczanych przez profesjonalistów ścieżkach, 

raz się spotkamy z tymi, a następnym razem z innymi amatorami.

Jak wszyscy wiedzą poszukiwania wszelakie to takie głupawe hobby, a jako amatorzy-głuptaki to z reguły nic nie znajdujemy,
gdyż jak każdy wie znajduje tylko profesjonalista, my jako amatorzy tylko nieraz ujrzymy jakieś korzonki i robaczki ziemne :).

Łazimy tak w różnych znanych nam od dawna konfiguracjach, nieraz zabierani są najmłodsi na połażenie, i kiedy my zajęci jesteśmy "  śmiertelnie poważnymi dysputami o schronach Adolfa"  oraz sprawami kulinarnymi, Ci najmłodsi posiadający zdolności spostrzegania wszystkiego, bo jak wiadomo mały jest bliżej ziemi to i wszystko ma bezpośrednio przed oczyma :-), podnoszą z ziemi jakieś odznaki kozackie bez wykrywacza i przylatują przejęci wołając .......Tato, Tato zobacz co znalazłem :-).

 W takim momencie "starym amatorskim wyjadaczom" potrafi się nieraz wobec takiej niesprawiedliwości dziejowej ogień zawiści w oczach zapalić, i by najchętniej krasnala  gdzieś na jakiejś gałęzi za majty zawiesili :-).

Poszukiwaczy amatorów wyposażonych w różniste własnego pomysłu wynalazki i patenty można spotkać wszędzie, trzeba tylko poruszać się w terenach gdzie nie zapuszczają się profesjonaliści wyposażeni w naukowe "szkiełko i oko fachowca".

Najczęściej można ich rozpoznać po starych wyświechtanych kurtkach i gumowcach, nie noszą łaciatych strojów i udają rolników :). Są też tacy co udają turystów Japończyków.

Trochę im to nie wychodzi, bo czy ktoś widział Japończyka mającego prawie 1,90 m wzrostu, ja nie widziałem :-). Robią tacy zdjęcia na lewo i na prawo, nie wiadomo po co, czasami jedynie uda im się znienacka uchwycić jakiegoś nie profesjonalnego  "amatora" w nietypowym nakryciu głowy :-), mającego obcykane i przekopane tematy w jednym palcu, wiecznego opozycjonistę w stosunku do profesjonalistów :-). 
O zgrozo, nawet do tych z 2 letnim " stażem" robiących sobie zdjęcia facjaty kalkulatorem w każdej dziurze przed którą stoi :).

Obudź się już wiosna , czas wyjść z gawry :).

Łażą te amatorskie elementy wszędzie, raz gdzieś się pałętają po jakiś zimnych dziurach

To znów biegają po polach i lasach szukając "wczorajszego dnia".

 Takie to dziwne hobby amatorów, będących solą w oku Archeo, oraz konserwy, która czuwa pilnie nad amatorami przeszkadzającymi w skomplikowanym  wykonywaniu obowiązków służbowych na zabytkowych obiektach, które to obowiązki sponsorują z własnej kiesy właśnie Ci  amatorzy kwaśnych jabłek.

Lecz co najważniejsze, z reguły ci amatorzy znają się, wymieniają między sobą spostrzeżeniami i informacjami. Spotykają się z kolegami zbieraczami, a niektórzy to prawie muzealnicy, u których
można zobaczyć interesujące rzeczy zwożone z całego świata.

Trwają wtedy nocne rozmowy aż do białego rana, i nie istotnym jest że nieraz się obudzimy na materacu bez powietrza :-), ważni są przyjacielscy i ciekawi ludzie z pasją.

P.S.
http://magdachemini.blogspot.com/

http://dolnoslaskipodroznik.pl/

http://katharos-da.blogspot.com/search?updated-min=2015-01-01T00:00:00%2B01:00&updated-max=2016-01-01T00:00:00%2B01:00&max-results=3 

Niezła ręka :
http://nickt.pl/pracownia-vladimira-vilenchytsa/